MONGOLIE  -  M O H Г O Л (2006)<o:p></o:p>

<o:p> </o:p>

<o:p> </o:p>

MAYA<o:p></o:p>

<o:p> </o:p>

Hoe kom je daar toch op? Het is een veel gestelde vraag. Een antwoord daarop is eigenlijk eenvoudig. Ik wilde niet naar Mongolië. Mongolië is gewoon een eindpunt of een tussenstop van de Trans Siberië Express, Siberië is mijn eerste doel. Een zicht krijgen  op een streek, een landschap, een voorbereiding naar een volgende stap die er misschien nooit komen zal. Een vervulling van een jongensdroom ontsproten uit een fascinatie voor vreemde volkeren, heldhaftiger dan mezelf.<o:p></o:p>

<o:p> </o:p>

8000km verwijderd van Antwerpen ligt Ulaan Bator(UB), hoofdstad van Mongolië. 7 tijdsuren verschil en 6 dagen reizen. Een reis naar het onbereikbare, naar het oosten waar de zon op komt, zeggen wij westerlingen. Wat ligt ten oosten van de Far East?<o:p></o:p>

<o:p> </o:p>

Mongolië : 1.566.500 km2 en slechts 2.800.000 inwoners<o:p></o:p>

Ter vergelijking : Belgiê : 30.519 km2 en 10.500..000 inwoners  en                                                                                                                           <o:p></o:p>

Frankrijk : 551.700 km2 en 58.000.000 inwoners.<o:p></o:p>

<o:p> </o:p>

Dank zij internet begint een snuffeltocht doorheen websites. Het leest moeilijk en ik koop dan ook een boek. De interesse stijgt, de documentatie ook.  Maar ik mis teveel de mens. Zoals ik ook enkele vriendinnen heb gevonden in Noorwegen, Zweden, vind ik op internet ook dating- sites, die meer leiden naar penpals dan relatie en click : Mongolië; en vind Maya. <o:p></o:p>

<o:p> </o:p>

Maya, een vrouw van 58j ingenieur telecommunicatie, diploma behaald in Rusland Novosibirsk, wonende in Ulaan Bator; gescheiden levend van haar drankzuchtige echtgenoot.<o:p></o:p>

Zij heeft 3 kinderen (zonen) en 1 overleden dochter (25j). Geboren in het uiterste westen van Mongolië in de Bulgan Airmag(provincie) grenzend aan Kazahkstan. Bergachtig landschap met de hoogste toppen van Mongolië. Opgegroeid in een Ger (tent) traditioneel. Ik heb haar mogen leren kennen, haar traditionele vastberaden stap, door de stad, door de bergen. <o:p></o:p>

Zij is belezen, spreekt naast het Mongools, vloeiend Russisch, genoeg Engels. Zij werkte op het departement ‘Gezondheid en Veiligheid’,  maar begin dit jaar  op pensioen gesteld. Zij volgde trainingen over gezondheid in Genève, Hongarije, Japan om nadien zelf ook training te geven. Zij bereidde kontakten voor met China en Korea (voornaamste handelspartners). Na op pensioen te zijn gesteld, werkt ze nog als losse kracht voor een reisorganisatie. Regelmatig wordt ze ook nog gevraagd door het departement om kontakten te leggen en vergaderingen  voor te bereiden. Na een half jaar intense internet gesprekken is een degelijke vriendschap gegroeid. Zij stelt voor haar appartement te gebruiken als uitgangsbasis voor mijn reis in Mongolië. Hoe het appartement eruitzag, kon ik me echt niet voorstellen. Ik veronderstelde dat ik een kamer kreeg, maar uiteindelijk werd het een modern appartement; open keuken, ijskast, kookgerei; badkamer, wasmachine. Zij ging bij haar kinderen wonen in de buitenwijken van UB.<o:p></o:p>

<o:p> </o:p>

Deze bron van gastvrijheid mag ik zeker niet onbenut  laten. Maar er zijn ook nog andere belangrijke voorbereidingswerken te doen. Russisch leren bijvoorbeeld en Mongools, maar daar heb ik geen boeken over gevonden. In UB vind ik er wel enkele Engels-Mongools. Maar Russisch zie ik wel zitten, ook dankzij mijn ervaringen in Sint-Petersburg. De aankoop van een Russisch zakwoordenboek, en wat grammatica, heeft me een heel eind gebracht; ttz; ik kan de tekens lezen ik vind ook heel wat bekende woorden achter die tekens, zodat ik heel wat woorden in mijn geheugen kan prenten maar eerlijk gezegd praktisch is daar niet zo heel veel van terecht gekomen wat het spreken betreft. Ik heb ook via de EEC een vertaalster Engels-Russisch ontmoet, maar aangezien de tijdspanne en de afstand is een praktische oefening moeilijk, te meer daar zij ook al jaren geen praktische ervaringen heeft gehad met de taal. Het lezen daarentegen was prima, niet altijd zonder twijfel, maar het heeft ook in Mongolië zijn nut gehad.<o:p></o:p>

Een tweede punt is: paardrijden. Dank zij de manège te zandhoven heb ik met vallen en opstaan de edele kunst van het paardrijden wel zover onder de knie gekregen dat een niet al te eigenzinnig paard me op zijn rug kan verdragen.<o:p></o:p>

<o:p> </o:p>

Het wordt een heel andere reis dan mijn voorgaande dat is zeker!  Aan Tiara reisagentschap heb ik volgend idee voorgesteld. Vliegtuig : Schiphol-Moskou en Trans-Siberië express Moskou – Ulaan Bator. Wegens vertrektijden en praktisch regelingen wordt de volgende regeling gemaakt : Schiphol-Moskou, verblijf in Moskou voor anderhalve dag, met geleid bezoek. Dan de TSE tot in Irkutsk, aan het Baikal meer met verblijf anderhalve dag. Tenslotte Mongol-Express Irkutsk-Ulaan Bator. Visa zijn ook aangevraagd door Tiara. De rest van mijn reis wou ik zelf organiseren, dus trein Berchem naar Schiphol en een vrije rondreis naar eigen kunnen in Mongolië.<o:p></o:p>

Derde punt: wat steek ik verdorie in mijn rugzak?<o:p></o:p>

<o:p> </o:p>

Die trein, Ik moet er gewoon aan denken dat ik vlug bij toiletspullen kan, reserve ondergoed, oploskoffie, thee, soep en besluit dat in een handbagage te steken.<o:p></o:p>

Wat ga ik in hemelsnaam kiezen als landstreek. Het boek is vrij uitgebreid, de afstanden groot. Gooien met een dobbelsteen is niet erg zinvol en met bespreken met Maya is ook moeilijk. Haar antwoord is steevast : “dat kan allemaal”. Op de vraag “hoe?” is zij minder duidelijk. Ik heb dus via een kaart enkele punten als “Aktie” aangeduid. In het Noorden wil ik rond een vrij groot meer “Khövsgöl”wandelen. De streek is een beetje het Amerika van Mongolië : het grootste meer,het diepste meer, het grootste aantal meren, de hoogste berg, de meest bosrijke streek. Rond het meer zou op één week moeten kunnen, dacht ik zo? Het idee van ger tot ger te gaan en kijken waar ik uitkom. Maar ik moest dringend een goede kaart van het gebied hebben om definitief te kunnen beslissen.<o:p></o:p>

Een tweede aangeduid punt is naast UB zelf het nationaal park van Terelsj en een derde is Tsetserleg en Harcorin en als vierde punt de Gobi woestijn. Voor deze vier punten heb ik minstens 4 weken nodig. Dat vind ik voldoende; Een betere voorbereiding is moeilijk bij gebrek aan gedetailleerde kaarten. Dat ik wou paardrijden als het enigszins kon, is tussen de plannen door te lezen. Te voet rond Khövgöl en te paard door de Gobi, het zou heerlijk zijn.<o:p></o:p>

Wat moet er in mijn rugzak?  Hoeveel keer ik mezelf die vraag heb gesteld is niet te tellen. De logeer kamer ligt vol met spullen. De meest gebruikelijke die ik altijd meeneem zoals klein kampeermateriaal, toiletgerief, rood kruis kit, onderbroeken (papier en gewone), kousen, T-shirts, astronautenvoeding, gevriesdroogde eetmalen, oplossoep, oploskoffie drinkbus enkele sigaartjes en…….1kg.panties.<o:p></o:p>