Zaterdag 18 juni 2006. 22h<o:p></o:p>

<o:p> </o:p>

Afscheid nemen is voorbij. Vandaag alles nog eens nagezien. Het weer is mooi. De voordeur gaat op slot. Ik ga te voet naar Berchem station met rugzak en handbagage. De trein vertrekt met 15 minuten vertraging. Het wordt wel donker en dat is goed want ik heb een ‘pillamp’ ontmoeting met Maria op de Luchtbal. Wij zouden beiden met een pillamp zwaaien maar we hebben elkaar niet gezien. De trein kreeg ook nog eens panne in Dordrecht om uiteindelijk aan te komen in Rotterdam. Hier moest ik overstappen op de volgende trein uit Antwerpen.<o:p></o:p>

Ook hier liep het niet vlotjes. Op het laatste moment zei de omroeper om naar een ander perron te gaan. Maar ik geraak uiteindelijk wel in Schiphol rond 02h00 om me daar te slapen te leggen op de grond, mijn hoofd op mijn slaapzak, samen met vele wachtende ronken we laatste uren af. 05h00 inchecken naar Moskou via Wenen. 06h55 opstijgen.<o:p></o:p>

Er is geen tijd om slaap in te halen tijdens het vliegen. Zoals iedereen dat wel eens heeft ervaren word je regelmatig wakker gehouden voor instructies, mededeling van de piloot, geburen die opstaan om dringend naar toilet te gaan en terug te komen., drinken, eten, drinken. Even landen in Wenen om enkel passagiers uit te laten en anderen te laten instappen. Het verloopt allemaal vlotjes en we vliegen door naar Moskou. De klassiek douanebriefjes invullen inzake declaratie en of je transit of periodiek in Rusland verblijft. Een uurtje aanschuiven vooraleer ik door de douane kom – zonder problemen en met enige overdrijving val ik in de armen van de hostess van Tiara, die me staat op te wachten. We wachten samen nog op 2 andere reizigers uit Nederland. Marina Rubleva, spreekt mooi Engels en is geduldig bij het wachten. Het Nederlands koppel, Marijke en Berre, zijn ook door de douane geraakt. We maken kennis met elkaar terwijl Marina de auto gaat ophalen om ons naar het voorziene hotel te brengen. <o:p></o:p>

<o:p> </o:p>

Tourist Hotel is geen klassiek westers hotel. Het is geen building zoals we dat gewoon zijn. Het bestaat uit verscheidene blokken, doorkruist met wegen en  pleinen met bomen. In twee van de blokken zijn hotels met receptie en slaapgelegenheid. Een paar andere blokken hebben restaurant en of bar, een supermarkt. De blokken zijn zeker nog uit de Stalintijd, koud interieur, vriendelijke behulpzame receptie maar pover Engelssprekend. Ik kom in een kamer terecht op de tweede verdieping die uitzicht geeft op een plein. De kamer is klein maar verzorgd, de verwarming draait op volle toeren, bij een buitentemperatuur van 30° C. Het is 16 uur Moskou tijd. Ik heb dus nog ruim te tijd om een fikse wandeling te maken. Ik doe even aan buurtverkenning. Moskou heeft geen huizen, alleen appartementblokken. Dit is een oud Russisch idee van samenwonen. Grote hoge kazernegebouwen -10 tot 12 verdiepingen- meestal verwaarloosd maar omringd door een soort park. Overal is groen te zien De appartementsblokken staan verwijderd van elkaar met een ruimte gelijk een nieuw appartementsblok. Voor zover ik nu kan zien is Moskou een park met daarin appartementsblokken, waarin dus 16.000.000 mensen wonen. Die stelling werd achteraf bevestigt door de gids. Ik had nog wat slaap in te halen en ging eerst boodschappen doen in de supermarkt, water, brood, en wat snacks voor de volgende dag; Nog even een restaurantje binnen om een kleine maaltijd te nemen + een Russisch biertje (het schuimt en de kleur ziet er normaal uit). En ik kruip goed op tijd in bed.<o:p></o:p>

<o:p> </o:p>

Vroeg opgestaan, véél te vroeg natuurlijk, ontbijt is nog niet klaar, nog minstens een uurtje wachten. Mijn bagage is al terug gepakt en staat klaar. We moeten de kamer om 10h verlaten, en de hele tijd in een bergruimte laten staan tot ’s avonds. De Nederlanders betalen een extra dag en laten hun bagage op de kamer. Kom ik tot de vaststelling dat mijn paspoort nog die vrijgegeven werd door de ‘veiligheid’ en in principe moet ik me aanmelden bij de politie. Ergens moet een punt of komma onduidelijk zijn geweest op het verblijfsdocument ingevuld op de luchthaven bij aankomst. De vriendelijke receptioniste heeft dit toch telefonisch binnen korte tijd kunnen oplossen. Het ontbijt wordt uiteindelijk opgediend, koffie of thee naar believen maar als ontbijt was het amper genoeg om mijn voeten van energie te voorzien. Gelukkig heb ik dus nog wat brood en snacks. <o:p></o:p>

<o:p> </o:p>

Een vrouwelijke gids kwam ons ophalen in het hotel voor een dag geleid bezoek aan Moskou.<o:p></o:p>

Het hotel is gelegen in het centrum van Moskou….. dit wil zeggen dat het nog steeds bereikbaar is met de metro. De metrostations zijn nog uit de Tsarentijd en zijn allen ruim en pareltjes om te zien. De treinstellen, ook nog uit de tsarentijd, vertrekken als een raket en blijven doorjagen tot aan het volgende station. Dringen en wringen om op tijd binnen te kunnen, aan een lijntje vasthouden en dan terug dringen om buiten te geraken op het station van bestemming. Ik hoor weinig praten en ik voel gelaten stemming. Onder leiding van onze  sympathieke gids stappen we naar de rivier waar we een boottocht zullen maken. De majestueuze paleizen, kerken en buildings, van parlement en allerlei ambassades en andere administraties schuiven voorbij. Verscholen achter een rode muur kijken de torens van het Kremlin over de stad. Mooie skyline. Tegen de 13h stappen we uit en komen na een tijdje wandelen aan de grote winkelstraat waar we een uurtje vrij krijgen om te winkelen. Winkelen is niet echt mijn ding. Ik slenter even door de straat. In het midden over de ganse lengte van een km, zie ik kraampjes staan met allerlei spullen : schilderijen, snuisterijen, al wat een Moskoviet en andere toeristen niet nodig heeft maar toch koopt. Aan de zijkanten zijn banken en winkels en restaurants van allerlei slag. Een kleine maaltijd kan op een uurtje wel; soep en een gemakkelijke hoofdschotel. De groep Nederlanders zijn daar blijkbaar niet op voorzien. Toen ik terugliep naar de plaats van samenkomst riepen ze mijn naam. Zij hebben een grote maaltijd besteld en dat duurt veel langer dan een uurtje. Zij zouden dus een half uurtje later zijn. Het geeft me wel de gelegenheid om even met de gids te praten. <o:p></o:p>

<o:p> </o:p>

Een eerste onderwerp is de appartementsblokken. Het is een oud Russisch idee van samenwonen, geen eigendom. Je krijgt een appartement van de staat, meestal zeer klein; je mag het inrichten zoals je wil maar je kan het niet verder verhuren of verkopen, zelf niet geven aan je kinderen. Eens dood, wordt je flat opgeruimd en de kinderen moeten maar een andere plaats zoeken. De laatste jaren is er wel een wijziging. Grote investeringsvennootschappen kopen appartementenblokken op en renoveren deze of bouwen nieuwe. De nieuwe appartementen zijn ruimer en kunnen gekocht en gehuurd worden. De prijzen zijn niet te betalen voor een gewone Moskoviet. De nieuwe rijken komen dus in opgang.<o:p></o:p>

Het leven in Rusland is gewijzigd de laatste 20 jaar. In de vroegere communistische tijd kon je alles kopen wat je nodig had. De voorraden waren niet groot maar ook niet duur. Nu blijkt alles heel duur te zijn en niet meer te betalen. De ouderen zeggen dus: geef ons maar de goede oude tijd terug. Maar de jongeren zien wel de groei in de economie, de vrijheid die ze nu hebben, het onderwijs, de vreemde talen, de opening naar nieuwe mogelijkheden.<o:p></o:p>

<o:p> </o:p>

Intussen zijn we weer verzameld en lopen naar het Kremlin, dat voor ons zal gesloten blijven, wegens niet inbegrepen in de rondleiding en het feit dat we te laat zijn om nog een ticket te kopen. We krijgen juist de kans om de aflossing van de wacht mee te maken vooraleer naar het Rode Plein te gaan. Vroeger noemde men het ‘mooi’ plein. In het Russisch is het verschil tussen ‘mooi’ en ‘rood’ maar een letter verschil. Wegens de kleur van de partij en dus ook van de gebouwen die daaraan vasthangen is Rode plein officieel geworden. Het Rode Plein heeft een lichte stijgende hellingsgraad tot in het midden om dan te dalen. Aan de rechterkant de mastodonten rode muur over de hele lengte met ervoor het Lenin mausoleum (ook gesloten). Aan de linkerkant het grote magazijn, zoals we die in onze jonge jaren ook kenden. Hij beslaat de hele linkerzijde van het plein. Een gevel met allerlei versieringen. Een overkoepelde gaanderij met veel winkeltjes, er is heel wat beweging; Rechtover rijst de Orthodoxe kerk van de ‘Verrezen Christus’. Ook daar geraken we niet meer binnen. Als kerk hebben we dus alleen de grote kerk kunnen bezichtigen maar dat was zeker de moeite waard. <o:p></o:p>

Die kan zeker wedijveren in praal en pracht met onze westerse kerken.<o:p></o:p>

Ook de crypte hebben we kunnen bekijken en de nodige gebedjes opgezegd voor de afgebeelde respectvolle heiligen. We gaan terug naar een metrostation en nemen bewust een beetje kriskras metro om nog enkele pareltjes te kunnen zien onder leiding van de charmante gids. Uiteindelijk komen we terug aan het hotel en bereiden we ons voor op onze laatste fase in het Moskou avontuur : Een rit naar het station waar de Trans Siberian Express ongerust staat te dampen om te vertrekken in de donkere nacht.<o:p></o:p>