TSE : Met de hoed……pardon : ‘Met panty’s in de hand komt men door gans het land’ !!!<o:p></o:p>

<o:p> </o:p>

We worden met 2 auto’s opgehaald in het Tourist hotel en naar een van de vele stations  van Moskou gebracht. We hebben al de tijd en ontvangen onze treinbiljetten. Marijke en Berre zitten in wagon 3; Cor en Ansje in eerste klasse wagon nr 10 en Marijke en Rob samen met mij in wagon nr 7. We deelden ook het zelfde compartiment. Gezien we in verschillende wagons zaten, hadden we het voordeel om bij elkaar op bezoek te gaan. We leuteren niet zomaar wat rond, we hebben een doel. Een ander voordeel is, dat we ook allemaal verschillende activiteiten voor ogen hebben. Marijke en Rob zouden langer blijven aan het Baikalmeer om te duiken in het zuiverste water van de wereld, daarna naar Beiing; Ansje en Cor gingen naar Beiing en Shangai; Marijke en Berre gingen een week naar de Gobi woestijn, vervolgens Beiing en dan terug naar Nederland. Ik blijf in Mongolië.<o:p></o:p>

<o:p> </o:p>

Ziezo, de bagage ligt op de voorziene plaatsen. Zolang zich geen vierde passagier  in onze coupé komt nestelen zitten we ruim. Een bed blijft naar boven geklikt en we kunnen er ook nog een gedeelde van onze bagage kwijt.  Het is donker, naar buiten kijken helpt niet, we zien slechts een donkere nacht, de sterren verscholen achter een wolkendek. De trein verlaat het station. Ik ga op verkenning door de wagon. Er zijn 9 compartimenten van 4 personen + 1 plaats voor de beide provotnika + 1 reserve, waar in onze wagon een militair in reist + een keukentje + 2 toiletten. In de gang tegenover de keuken staat een samovar, beschikbaar voor eenieder. De provotnika -2 dames- zorgen voor de netheid van de wagon en beschikbaar voor alle vragen van de reizigers. In onze wagen noemen ze Tatiana en Irena. <o:p></o:p>

<o:p> </o:p>

We installeren ons voor de nacht. In onze coupé lagen 3 sets lakens, zo we verwachten dus ook geen vierde persoon. We dekken ons bed op en praten nog wat. De temperatuur is goed, dus wat wil je nog meer. We begrijpen elkaar best met zijn drietjes en vertellen wat over onszelf. Na een tijdje vertel ik hen dat ik een cadeautje bij heb voor de provotnika en haal twee paar panty’s in originele verpakking uit mijn rugzak alsook chocolade ‘Antwerpse Handjes’ per 100gr voorverpakt. Met mijn meest charmante glimlach ga ik naar voor en klop aan de openstaande deur van de keuken. Tatiana, kijkt op en ik geef met een ‘pazjalsta’ alstublieft voor elk een panty en chocolade. Haar ogen schitterden en ik neem dit graag aan als een heerlijke ‘spasieba’dank u wel. Nog geen kwartier later kijkt Irena in onze open deur en vraagt of alles in orde is, of we nog iets nodig hebben en haar ogen dwalen door de kamer.<o:p></o:p>

Ze verdwijnt en even later komt ze terug met een vierde lakenset en ze wijst  naar de vier bedden en slechts 3 lakensets. Vriendelijk verdwijnt ze weer. Een beetje later zien we het tapijt in de gang bewegen. Er is nu minder beweging in de gang en alles moet nu eenmaal proper zijn. Met eenzelfde beweging kijkt ze terug in onze coupé en legt ze ons karpetje ook terug netjes. Vooraleer te gaan slapen drinken we nog een oploskoffie. Tsjaska Kafe en Tatiana bezorgt ons 3 tassen, die ik aan de samovar met kokend water kan vullen. Ze helpt me met de derde tas. Zo we zijn gesteld voor de nacht. <o:p></o:p>

<o:p> </o:p>

De trein rijdt met een degelijke vaart door de nacht. Het verwondert me dat het zo zacht lopend is. Geen overdreven gekraak en geluid van de wielen. Weinig echo van de bermen, we rijden dus door een vlak terrein, zonder behuizing maar het is amper te zien. Ik leg me neer om te slapen. Zo doen ook Rob en Marijke. Licht uit!<o:p></o:p>