Hveravellir

Vanuit Gulfoss volg ik de noordelijke weg tussen de twee grote gletsjers Langjökull en Hofsjökull. Het is nog een heel eind lopen, maar het is vroeg en de dag lang. Ik verwacht de eerste lijnbus pas hier rond 12h ‘smiddag. In IJsland kan je de bus ook buiten de stopplaats doen halt houden. Gewoon een hand opsteken is voldoende. Je betaalt vanaf de vorige halte tot de halte waar je uitstapt. Stap je uit tussen twee officiële haltes, dan betaal je tot de volgende halte.  Andere auto’s zie je hier zelden.

Deze weg doe je als toerist met een toeristenbus, als trekker met een lijnbus of als toerist met terreinwagen of mobilhome. Af en toe komt een zot te voet door deze leegte. De weg loopt langs ongekende meren, gevormd uit het gletserwater van de Langjökull. Er lopen wel wegen tussen de meren door en zeldzame trekkers stellen hun tenten op voor enkele dagen aan de voet van de gletsjer. Heerlijk ongestoord.

Tussen de rotsen door, duikt het gletsjerijs naar beneden over de hele lengte van de jökull, een zwart-wit beeld in de vroege ochtend tot de zon kleur geeft aan deze pracht. Ik bereik uiteindelijk Hveravellir met de bus. Deze plaats ligt op een 650 meter boven de zeespiegel. Hveravellir wordt vertaald als ‘veld van hete bronnen’.

Een plaats waar de aarde heel dun is. Als je tussen de bronnen door loopt hoor je de aarde sissen en borrelen. Dus waakzaam op de wegen blijven. Ik heb wel telefonisch een plaats gereserveerd in één van de trekkershutten. Er zijn 2 hutten.

In de eerste is ook de ontvangstplaats, die staat in de westkant van het domein. Op een 50 meter voor de hut staan op een verhoogde plaats en 8-tal toiletten. De tweede hut staat aan de zuidkant van het domein van ongeveer 200 vierkante meter. De parkeerplaatsen voor bussen bevinden zich aan de noordzijde.

Naast hut2 waar ik ook mijn intrek mag nemen, is een open bad, bron met warm water zoals de vele die ik heb gezien. Vooraleer je de hut binnen gaat, moet je de bottinnen of schoenen uitdoen. De hal is ongeveer 2m² en de keuken met tafel maximaal 8m². Naast de keuken bevindt zich nog een slaapkamer. Ik heb niet gekeken hoe deze indeling is. Een steile trap leidt naar de bovenverdieping, een slaapzaal met schuin dak. Dwarse planken over de hele breedte  met een smalle gang  tussen in. Plaats voor in totaal een 30tal personen, goed dicht bij elkaar en gemengd. Plaats voor rugzak en andere, is er nauwelijks. Om in de bron te kunnen ontspannen, moet men zich gewoon buiten uitkleden. Binnen kan ook wel, maar je mag je niet met natte kleding binnen, dat mag je dan niet vergeten. Uiteraard moet je je dan buiten ook afdrogen en aankleden. De wind die er altijd waait is vrij koud gezien de nabijheid van de beide gletsjers. Voor preutse mensen is dit dus niet echt de beste ontspanning.

Groot is eigenlijk mijn verwondering en mijn denken “hoe is dat nu mogelijk” toen een bus met gehandicapten en ‘echte ouderlingen’ zich aanmelden om een nachtje door te brengen. Zij mochten wel in hut 1, moesten ook wel hun schoenen uitdoen.

Om naar toilet te gaan moesten ze zich ook terug buiten begeven met heel de procedure. Schoenen aan, strompelen tot aan de toiletten, trapje op, eventuele wachttijden, wringen in de niet al te grote ruimten, terug trapje af strompelen naar hut 1, schoenen uit. Voor de man met rolstoel, weet ik niet hoe de procedure verloopt.

De omgeving van Hveravellir is dus wel groots, indrukwekkend. Naast het veld van de hete bronnen, is een wandeling naar de flanken van de gletsjers een grandioos gebeuren; de eindigheid in de oneindigheid. Je weet gewoon niet waar eerst kijken. Ik verdeel mijn ogen in deze woeste pure natuur, door te wandelen in een grote cirkel rond deze omgeving. Een auto die uit het noorden komt, stopt naast mij: Heb je panne? Neen, ik wandel gewoon! Mijn weg bracht me naar een vliegveldje. Een klein vliegtuig staat klaar om publiek over de streek te vliegen. Ik kom even in de verleiding, maar uiteindelijk blijf ik met twee voeten op de grond.

Mijn reis 2001 zit er bijna op. Ik neem de bus vanavond naar het zuiden: Sellfoss.

Ik wil nog even in het zuiden, langs de kusten van Reykjanes mijn ervaringen in mijn hoofd schikken.