Höfn

Werner heeft geboekt op een boerderij een paar km buiten het dorpje. Ik heb echt nog wel behoefte om een wandeling te doen. De bus zou een grote lus rond het dorp maken om de verschillende reizigers ter plaatse of heel dichtbij hun bestemming te brengen. Ik wandel verder en kom op een kampeerterrein aan. Een klein bescheiden plaatje duidt aan dat alle plaatsen volzet zijn. Het staat ook aangegeven, dat er niemand meer toegelaten wordt. Eigenlijk zoek ik ook geen camping; Ik heb geen tent.

Meen dat ik Maria even zie en ja hoor. We praten nog even na; morgen zal zij aan de haven zijn en haar ouders zien. Morgen zien we elkaar dan voor de laatste keer in de bus.

Höfn is een vissersstadje waar niets te zien of te doen is, gewoon enkele mooie wandelingen. Mijn weg loopt langs een ‘jeugd(?)herberg’. Wel ja, waarom niet. Bij het binnenkomen struikel ik over rondzwierende schoenen van allerlei slag. Normaal worden die in rekken gezet, maar blijkbaar is het hier overvol. Het lijkt maar zo en ik krijg nog een plaatsje, onderaan een stapelbed. In een kamertje van maximaal 16 vierkante meter staan 3 stapelbedden. Uiteraard op kousenvoeten kom ik de kamer binnen waar een zwaar ronkende man reeds lang in dromenland is. Het is absoluut nog niet zo laat. Hij is van middelbare leeftijd, om het zo te noemen. In het bed boven hem zit een jongere een boek te lezen. Hij graait regelmatig naar een kussen om de zaagmachine onder hem te doen stoppen. Zijn lange arm maakt een grote zwier en raakt de slapende man. Maar het helpt niet.

Ik ben terug buiten gegaan en heb nog een flinke wandeling gemaakt langs de rotsachtige kust. Hier aan de Oostkust zijn er ook meer rotsen. Kleine eilandjes liggen voor de kust en de visserij brengt wel leven mee. Hier leven en werken ongeveer 1700 inwoners. Er is een museum, maar dat is reeds gesloten. Ik slenter een beetje in de richting van de hoofdweg en een tweetal km verder vind ik een kleine wegel die naar de kust loopt. Het is hier gewoon vol van kleine plekjes met mooie zichten op de zee en het kleine vissershaventje. Hier in het Oosten zouden rendieren zijn, ingevoerd vanuit Noorwegen. Een project dat blijkbaar positief werkt. Het geeft een vorm van tewerkstelling en ook voeding natuurlijk.

Als ik in de late avond terug mijn bed opzoek, snurkt de man nog steeds, de jongeman is met bagage en al verdwenen en een nieuwe heeft hier zijn intrek genomen. Ik besluit om me te rusten te leggen en er komt nog een Amerikaan binnengedonderd. Hij eist onmiddellijk de volledige aandacht op, die hij niet krijgt. Ik luister even naar zijn gemor, laat horen dat zijn bed het bovenste is. Hij blijkt 10 jaar ouder te zijn dan ikzelf. Hij begint uiteindelijk te praten en met ronkende titels te jongleren. Bioloog, geoloog en heeft de opdracht om de bossen te onderzoeken op IJsland. Als hij zijn werk heeft voorbereid, zou hij moeten weten dat hij op een totaal verkeerde plaats zit. Ho, zegt hij. Ik heb gewoon een binnenlandse vlucht geboekt vanuit Reykjavik en een slaapplaats geboekt. Zodoende ben ik nu hier, maar waar zijn de bossen? Wat zoek je juist, vraag ik. Het schijnt dat hier in IJsland onderzoek wordt gedaan naar de berkenbossen, antwoordt hij. Mijn stoute mond kon niet nalaten te vragen of hij zich heeft voorbereid? Geen tijd, zegt hij. Amerika heeft niemand anders om deze job te doen, dus moest ik halsover kop vertrekken. Ik kan mijn oren niet geloven. Ofwel zit er geen structuur in bij zijn opdrachtgever, ofwel zit hij me wat te bedonderen. Het verdere gesprek bewijst wel dat de man het een en andere weett en zeker bij de wetenschappers behoort. Maar hij is ongelooflijk dom wat IJsland betreft en hij ontvouwt zich als een echte Amerikaan: arrogant en met geld alles kunnen kopen.

Hij heeft misschien de rest van de wereld allemaal gezien, maar ik vraag me af wat hij er van begrepen heeft. Als eerstejaars IJslandtoerist heb ik dan aangeduid waar mijnheer de berkenbossen zou kunnen vinden; tenminste voor zover ik weet. Ik ben nog maar negen dagen in IJsland, maar heb er veel over gelezen. Voor zijn leeftijd klimt de man nog gezwind in het bovenste bed.