Egilstadur: de oecumenische gedachte

Het is zondag vandaag. Ik ben vroeg wakker en wandel door het slapende stadje.  Geen mens. Rustig kuierend loop ik langs de gesloten winkels. De bagage heb ik in het hotel gelaten. Ik mocht deze in de kamer laten en zal ze pas ophalen tegen de vertrektijd van de bus. Ik loop even langs de kerk. De kerk staat op een heuvel, uitkijkend over de parochie. De mis is rond 11h. Ik heb dus al de tijd om nog een grote wandeling te maken richting west, het binnenland in, richting Herdubreid. Deze vulkaan is veel te ver weg om van hieruit te voet te gaan, maar de weg door het dal leidt me wel langs heel mooie plekjes. Ik volg het riviertje nu stroomafwaarts. Vissers zullen hier ook wel aan een dagelijkse portie vis kunnen komen. Geen twijfel mogelijk. Al wie wakker is, zit hier te vissen. Het water heeft niet meer dat hoogteverschil en deint langzaam verder. Het weer is nog steeds warm. Ik geniet van de stilte in de natuur en de steeds wisselde geluiden. Als je in zo een decor wandelt, dan blijven de beelden echt ingeprent in het geheugen. Het decor verandert slechts langzaam en je wordt er door opgenomen, opgeslorpt zou ik bijna zeggen.

Tegen half elf kom ik terug naar het kerkje. Ik ontmoet er de kosteres. Van haar weet ik dat het een protestantse eredienst is. Geen probleem voor mij. Het kerkje is echt modern, een eigen IJslandse stijl. Ik fris me even op in mijn hotelkamer en kom om iets voor elf, de klok heeft een heldere klank, het voorportaal binnen. Ik heb mijn bagage bij en neem plaats op de achterste rij. Er zijn zeven gelovigen plus een organist en een koortje van vier personen aanwezig. Bij het belsignaal komt de dominee naar het altaar. Hij begint de gelovigen in het Engels toe te spreken: “Vandaag verwelkomen wij een vreemde in onze kerk. De mis zal wel in het IJslands worden gezongen, maar we nodigen hem uit om na de dienst samen koffie te drinken, hier vooraan in de kerk”. De dienst die dan volgt is vrij samenvallend met de Katholieke misviering in Europa. Ik heb al veel protestantse erediensten gezien en gevolgd. Er zijn heel wat verschillen onderling. Na de dienst word ik heel hartelijk ontvangen door de dominee. Samen met de kosteres keuvelen wij toch een uurtje  over het geloof, de verschillen, de gelijkheden en uiteraard ook over de manier van reizen, van verkennen, van accepteren doorheen de verschillende culturen.