De storm..... Zie, wateren komen opzetten uit het Noorden en worden een overstromende beek.... (Jeremia 47:2a)
Wat een bijzonder krachtig woord om zo de dag mee te beginnen, die volstaat van het nieuws over hoog water, overstromingen en storm. Het waait heel hard, wanneer ik dit schrijf en in mijn gedachten zijn de woorden: zullen de dijken het wel houden? We wonen niet zo heel ver van de zee af, dus ik hoop dat we droge voeten houden.
Het is ook een beproeving van moeder natuur, of wij in staat zijn om het tegen haar op te nemen. En toch.... Zullen we uiteindelijk stand houden? Zijn wij mensen in staat om een veilige plaats te creeëren voor ons zelf, voor onze kinderen? Zijn wij in staat het water tegen te houden met onze stormvloedkering? Of moeten wij net als de Filistijnen, waar dit bijbelvers over gaat, met angst en beven tegemoet zien aan het feit dat God wegvaagd? Dat God groter is dan ons menselijk kunnen en moeten we ons ernstig zorgen maken over de klimaat veranderingen?
Laatst las ik in de krant dat er een brief met de hoogste urgentie vanuit de gemeente Zijpe naar Den Haag was gestuurd dat er direct actie ondernomen moest worden in Petten om de dijken te beschermen. Nog geen twee dagen later staat er een artikel dat het wel mee valt met de dijken en dat het volgend jaar vroeg genoeg is om daar iets aan te doen.... Mensen hebben ons eerst geprobeerd angst in te boezemen, door van de hoogste daken te roepen en vervolgens blijkt het wel mee te vallen....
Onze grote vriend Al Gore heeft er zo'n mooie film over gemaakt. De opwarming van de aarde zou de zeespiegel doen stijgen, de CO2 uitstoot moet omlaag. We moeten meer gebruik gaan maken van groene stroom, vooral spaarlampen in iedere fitting... Zou het waar zijn?
Of moeten we gewoon erkennen dat deze aarde naar de klote is en dat we maar gewoon moeten bidden dat God gaat herstellen en spoedig terug zal komen... Laten we maar bidden voor het laatste, deze aarde is opgegeven. Een groot kanker gezwel heeft zich diep genesteld in moeder aarde en die uitbarsting zal, naar ik verwacht niet lang meer duren!
Ach, we wachten maar gewoon af en gaan gewoon door met leven, totdat Hij komt. |