Het leven van de eerste gemeente
43 De vele tekenen en wonderen die de apostelen verrichtten, vervulden iedereen met ontzag. 44 Allen die het geloof hadden aanvaard, bleven bijeen en hadden alles gemeenschappelijk. 45 Ze verkochten al hun bezittingen en verdeelden de opbrengst onder degenen die iets nodig hadden. 46 Elke dag kwamen ze trouw en eensgezind samen in de tempel, braken het brood bij elkaar thuis en gebruikten hun maaltijden in een geest van eenvoud en vol vreugde. 47 Ze loofden God en stonden in de gunst bij het hele volk. De Heer breidde hun aantal dagelijks uit met mensen die gered wilden worden.
Vandaag had ik een gesprek met mijn schoonnmoeder over gemeente zijn.
Eigenlijk is dit niet een goede benaming. Zo kennen wij de Baptisten gemeente, de Volle evangelie gemeente en ga zo door.
Wanneer we dit stukje lezen uit Handelingen 2, dan moeten we erkennen dat degene die dit als koptekst er boven heeft gezet, de plank volledig heeft misgeslagen. Het is namelijk geen gemeente, maar gemeenschap!
Het is een intiem samenkomen door de Heilige Geest in de Naam van Jezus. Het is een gezamelijk bezit nemen van.
Niemand had iets voor zichzelf, maar iedereen deelde wat hij had, zodat niemand te kort kwam. Dit is niet gemeente zijn, dit is gemeenschap hebben met elkaar!
Wanneer we in de huidige kerk kijken, dan zien we de grootste tekortkoming van de gemeente direct bij binnenkomst al:
iedereen heeft een vaste plek, iedereen heeft zijn "eigen bezit" en als je vraagt of iemand je kan halen dan is dat uiteraard wel lastig.
Nee, gemeenschap is er allang niet meer, we hebben beslag gelegd op wat we te pakken konden en kunnen krijgen en zijn te beroerd om te delen met eenn ander, omdat die het minder heeft!
Misschien is dit stukje wel wat zwart wit opgezet. Dat klopt, ben ik me ter dege bewust van. Maar het is vaak ook zo zwart wit als ik hier beschreven heb.
Nee, de Nederlandse kerk moet op de knieën gaan en terug gaan naar de gemeenschap en niet de gemeente!
Wie oren hebben die horen, wat de Geest te zeggen heeft.
Gods onmisbare zegen,
Peter