Woorden schieten toch te kort,
wanneer jij je hart bij mij uitstort....
Praat niet met me,
houd me stevig vast.....

  

Dit zijn vier regels van een bekend lied. Vergeef me even wie de zanger is, wie het weet mag het zeggen.

Het zijn vier regels die in mijn gedachten omhoog kwamen, nadat een vriendin van mij, vertelde dat haar moeder weer kanker heeft en er uitzaaiingen zijn gevonden in de longen en de baarmoeder.

Deze bewuste vriendin sprak ik aan via Hyves, om te vragen hoe het is. En daar kwam de stortvloed, zonder omhaal van woorden.
Hoewel haar moeder zich vast houd aan het Christelijke geloof en zelfs al contact had gezocht met een begrafenis ondernemer, is er verder nog weinig bekend. Hoe lang heeft ze nog, wat zeggen de artsen ervan?

En na al die vragen, die onbeantwoord bleven, kwam boven staand lied in gedachten.
Ieder woord, iedere zin, ja zelfs iedere letter zou te kort schieten om haar te troosten.
Praat maar niet, maar stevig vasthouden is er in letterlijke zin niet bij. De afstand is te groot, ik kan haar niet aanraken, geen streling over haar wang geven, en haar zeggen dat ik met haar mee leef.
Ik kan geen schouder aanbieden om op uit te huilen, kan haar niet troosten met een gebaar of een kus op haar voorhoofd.

Nee, zelfs schieten er op dat moment geen enkele bemoedigende woorden, een tekst of lied in gedachten die haar, al is het maar voor heel even, bemoedigen en haar dicht bij de Heer kunnen brengen. En misschien is dat wel even beter zo!

Want woorden schieten toch te kort!

 

 

Meer werk van mij staat regelmatig online bij het Helders Weekblad (een reguliere website in Den Helder):