Nederigheid
Maar als er vergeving is
Kan er genezing zijn
Van de pijn en het verdriet diep van binnen.
Maar als er vergeving is
Kan er genezing zijn
En de weg van herstel kan beginnen.
Bewust, heel bewust begin ik dit stuk, met het aanhalen van dit lied.
In de hoop dat aan het eind duidelijk zal zijn hoeveel impact dit lied zou hebben gehad, als de twee broers uit het verhaal van de verloren zoon, dit lied maar hadden kunnen zingen uit het diepst van hun hart.
Laten we het verhaal er maar gelijk bij pakken. Het staat in Lucas 15, de verzen 11-32.
11 Vervolgens zei hij: ‘Iemand had twee zonen. 12 De jongste van hen zei tegen zijn vader: “Vader, geef mij het deel van uw bezit waarop ik recht heb.�?De vader verdeelde zijn vermogen onder hen. 13 Na enkele dagen verzilverde de jongste zoon zijn bezit en reisde af naar een ver land, waar hij een losbandig leven leidde en zijn vermogen verkwistte. 14 Toen hij alles had uitgegeven, werd dat land getroffen door een zware hongersnood, en begon hij gebrek te lijden. 15 Hij vroeg om werk bij een van de inwoners van dat land, die hem op het veld zijn varkens liet hoeden. 16 Hij had graag zijn maag willen vullen met de peulen die de varkens te eten kregen, maar niemand gaf ze hem. 17 Toen kwam hij tot zichzelf en dacht: De dagloners van mijn vader hebben eten in overvloed, en ik kom hier om van de honger. 18 Ik zal naar mijn vader gaan en tegen hem zeggen: “Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en tegen u, 19 ik ben het niet meer waard uw zoon genoemd te worden; behandel mij als een van uw dagloners.�?20 Hij vertrok meteen en ging op weg naar zijn vader.
Zijn vader zag hem in de verte al aankomen. Hij kreeg medelijden en rende op zijn zoon af, viel hem om de hals en kuste hem. 21 “Vader,�?zei zijn zoon tegen hem, “ik heb gezondigd tegen de hemel en tegen u, ik ben het niet meer waard uw zoon genoemd te worden.�?22 Maar de vader zei tegen zijn knechten: “Haal vlug het mooiste gewaad en trek het hem aan, doe hem een ring aan zijn vinger en geef hem sandalen. 23 Breng het gemeste kalf en slacht het. Laten we eten en feestvieren, 24 want deze zoon van mij was dood en is weer tot leven gekomen, hij was verloren en is teruggevonden.�?En ze begonnen feest te vieren.
25 De oudste zoon was op het veld. Toen hij naar huis ging en al dichtbij was, hoorde hij muziek en gedans. 26 Hij riep een van de knechten bij zich en vroeg wat dat te betekenen had. 27 De knecht zei tegen hem: “Uw broer is thuisgekomen, en uw vader heeft het gemeste kalf geslacht omdat hij hem gezond en wel heeft teruggekregen.�?28 Hij werd woedend en wilde niet naar binnen gaan, maar zijn vader kwam naar buiten en trachtte hem te bedaren. 29 Hij zei tegen zijn vader: “Al jarenlang werk ik voor u en nooit ben ik u ongehoorzaam geweest als u mij iets opdroeg, en u hebt mij zelfs nooit een geitenbokje gegeven om met mijn vrienden feest te vieren. 30 Maar nu die zoon van u is thuisgekomen die uw vermogen heeft verkwanseld aan de hoeren, hebt u voor hem het gemeste kalf geslacht.�?31 Zijn vader zei tegen hem: “Mijn jongen, jij bent altijd bij me, en alles wat van mij is, is van jou. 32 Maar we konden toch niet anders dan feestvieren en blij zijn, want je broer was dood en is weer tot leven gekomen. Hij was verloren en is teruggevonden.�?/SPAN>
Ik wil met u graag de tekst opsplitsen. Laten we eerst eens kijken naar de eerste zoon:
Vers 11 tot 20 geeft het verhaal aan van de zoon, die alles opeiste. Hij verzilverde al zijn bezittingen en ging op reis. Na een wild leven van vele feesten, mooie meiden, overvloed van eten, kwam daar plotseling die ommezwaai. De dag dat er hongersnood uitbrak. Al zijn bezittingen weg waren, die mooie meiden weer een nieuwe man, met veel geld, drank en feesten hadden opgezocht en daar hun heil hadden gezocht. En zie, de zoon zat daar, helemaal alleen. Alles wat hij had, had hij verkwanseld, weg gegooid. Ieder bezit was hem ontnomen.
Ik moet denken aan het boek van Floyd McClung, die dit verhaal op geheel eigen manier had geschreven. Over Sawat, die zijn geld verkwiste, alles wat hij had, had hij verspild. En hij kwam tot bezinning. Hij schreef een brief aan zijn vader. Hij vertelde hem alles, vroeg vergeving aan de vader en vroeg de vader een wit lint om de boom te doen, zodat als hij met de trein langs het huis van zijn vader zou komen, hij kon zien of de vader hem wilde vergeven. Al zijn schuld teniet zou doen. In de trein zittende en naderende tot het huis van zijn vader, sloeg de angst hem om het hart. Zou zijn vader hem vergeven? Zou hij het werkelijk kunnen? Hij had immers alle bezittingen van zijn vader er door heen gejaagd. De goede naam en de eer van zijn vader had hij verkwanseld met zijn onuitputtelijke uitbarstingen van seksuele zonden, van drank en macht. Zou de vader hem nog willen ontvangen? En hoe dichter Sawat bij het huis van zijn vader kwam, hoe meer hij inéén dook. Hij durfde zelfs niet te kijken. En dus biechtte hij alles op aan de man die tegenover hem zat en deze zou voor hem kijken. En daar kwam de trein tot het huis van de vader. En de man was vol verbazing, dit moest Sawat zien!
De vader kwam de trein tegemoet rennen, hij had een wit laken in zijn hand, was geheel in het wit gekleed zelf. De boom waar Sawat over gesproken had, was helemaal versierd met witte linten. Zo blij was de vader om zijn verloren zoon terug te zien. Ziet u wat er gebeurd in vers 20 tot 24? De vader was zo blij, hij haalde het best gemeste kalf van stal, slachtte deze en vierde feest, want zijn zoon was immers thuis gekomen. Hij was verloren, zelfs dood gewaand, maar nu�?/FONT>
Nu was hij weer gekomen. Hij leefde!
De oudste broer, in de verzen 25 tot 30 hoorde het feestmuziek. Hij was nog in het veld. Wat was daar aan de hand? In het huis van zijn vader nog wel?
Was zijn vader niet al die tijd verdrietig? Had zijn vader niet al die tijd verboden om te lachen, te dansen, te zingen in huis? Zijn broer was immers verloren! Hij werd dood gewaand door de vader. En nu, moest je nu eens horen: feest, overal slingers, het beste eten stond op tafel!
Moet je eens lezen wat er dan gebeurd, het gesprek tussen de vader en de oudste zoon:
26 Hij riep een van de knechten bij zich en vroeg wat dat te betekenen had. 27 De knecht zei tegen hem: “Uw broer is thuisgekomen, en uw vader heeft het gemeste kalf geslacht omdat hij hem gezond en wel heeft teruggekregen.�?28 Hij werd woedend en wilde niet naar binnen gaan, maar zijn vader kwam naar buiten en trachtte hem te bedaren. 29 Hij zei tegen zijn vader: “Al jarenlang werk ik voor u en nooit ben ik u ongehoorzaam geweest als u mij iets opdroeg, en u hebt mij zelfs nooit een geitenbokje gegeven om met mijn vrienden feest te vieren. 30 Maar nu die zoon van u is thuisgekomen die uw vermogen heeft verkwanseld aan de hoeren, hebt u voor hem het gemeste kalf geslacht.�?31 Zijn vader zei tegen hem: “Mijn jongen, jij bent altijd bij me, en alles wat van mij is, is van jou. 32 Maar we konden toch niet anders dan feestvieren en blij zijn, want je broer was dood en is weer tot leven gekomen. Hij was verloren en is teruggevonden.�?/SPAN>
De vader was zo blij, verrukt, wellicht zelfs in extase! Zijn zoon was immers dood, maar is nu levend geworden!
Wat heeft dit te maken met nederigheid, zult u zich wellicht afvragen? Wel deze:
De verloren zoon had zoveel spijt van zijn daden. Hij wist hoeveel pijn hij zijn vader had aangedaan. Hoeveel verdriet hij moest hebben veroorzaakt. En nu hij in de put zat, kon hij maar 1 uitweg vinden: zichzelf vernederen, zijn vader schrijven en hem vergeving te vragen. Wat een geweldige les kunnen wij hieruit trekken. Ondanks alles, er is een weg terug, als we oprecht nederig willen zijn naar de gene die wij pijn hebben aangedaan.
De oudste broer echter, had de grootste zonde begaan! Heeft u daar wel eens over nagedacht? Ik weet zeker van niet. Weet u wat het ergste is wat u als Christen kunt doen? Een valse, een onoprechte nederigheid aanmeten! U lijkt op de farizeeën die stonden te bidden en tegen de Heer zeiden: zie mij, ik prijs mij gelukkig, dat ik niet ben zoals zij! Adderengebroed! Valsheid in geschriften is zondig, maar weet u dat dit nog veel meer zondig is? U verteld de grootste leugen die er bestaat! Adderengebroed! Zondaar van de bovenste richel!
Wat zou er gebeuren als het gesprek tussen de broers als volgt zou gaan, waarbij we Sawat maar even een broer geven die heet Julian:
Julian: wat kom je hier doen? Je hebt al pa zijn geld erdoor heen gejaagd. Je hebt je misdragen aan grote zonden: alcohol, drugs, sex. Je hebt je bezondigd aan het rijden in luxe auto’s, je hebt een kroeg gerund, je hebt vrouwen uitgebuit en ga nog even zo door!
Sawat (volslagen uit het veld geslagen) pakt zijn bijbel en haalt de tekst uit Lucas aan, waarin staat: wat ziet gij de splinter in andermans oog, maar niet de balk in uw eigen ogen!
O dat zou niet goed wezen! Dat zou betekenen dat iedere denkbare stelling werd neergezet. Dat sabels en geweren te voorschijn werden gehaald. Dat alles waarmee je iemand om het leven zou kunnen brengen, uit het huis, de schuur werd gehaald. Nee, dat zou niet goed wezen!
Maar Sawat wist wat hij deed, hij wist dat hij al deze dingen had gedaan waarvan de broer hem beschuldigde. Julian had volkomen gelijk en terecht werd hij boos. En toch�?.
Sawat stond volkomen in de wil van de vader. Zie wat de vader doet aan deze situatie: in de volmaakte nederigheid die hij bezit, loopt hij recht op Julian af. Hij pakt hem bij de hand, ik kan me zelfs voorstellen dat hij op de knieën ging en het volgende zei:
31 Zijn vader zei tegen hem: “Mijn jongen, jij bent altijd bij me, en alles wat van mij is, is van jou. 32 Maar we konden toch niet anders dan feestvieren en blij zijn, want je broer was dood en is weer tot leven gekomen. Hij was verloren en is teruggevonden.�?/SPAN>
Alles wat van de vader was, al de bezittingen die hij nog had, nadat Sawat de andere helft had verbrast, is van Julian. Maar nu was het tijd om feest te vieren. Zijn broer was immers dood, maar is weer tot leven gekomen!
Laten we blij zijn, laten we lol maken, laten we muziek maken en laten we eten en drinken van het beste kalf en de beste wijn.
Nederigheid: oprechte, volmaakt en geveinsde nederigheid. Alledrie komen ze tot uitdrukking in dit éne verhaal. Sawat had de oprechte nederigheid, Julian de geveinsde, maar de werkelijk volmaakte nederigheid had de vader. Die hield van beide zoons evenveel. Er was geen onderscheidt in aanzien van de kinderen.
Hoe vaak komt het in onze kerken voor, dat zolang we maar mee doen aan de stramienen van de gemeente, we geaccepteerd worden, dat we zelfs nog wel ingezet kunnen worden in de gemeente? Weet u wat nog veel vaker voor komt? Dat we een manager hebben in de gemeente, dat we moeten worden als hij, als het team van ‘deskundigen�? Als we dat niet doen, missen we de boot. Dan wordt ons ieder recht afgenomen, ja zelfs tot het avondmaal toe. Dan zijn we niets waard in de ogen van de gemeente. <o:p></o:p>
<o:p> </o:p>
Maar ik zeg je: als we werkelijk vaders hadden in de gemeente, dan was er geen verschil van aanzien. Dan zou iedere fout ons vergeven worden. Dan zou de vader ons liefdevol omarmen en ons coachen om het goede te doen. Dan zou hij met raad en daad, met advies en wijsheid, ons de weg doen laten zien, die hij heeft afgelegd en dan zou het enige zijn waarvoor hij ons zou waarschuwen: de valkuilen van het leven. En mochten we daar toch in komen, dan zal hij ons liefdevol omhoog trekken en ons weer op het juiste spoor zetten.
Dan zullen we samen met Sawat dat prachtige lied zingen, samen met de verloren zoon ons vernederen in dit lied en de weg van herstel ingaan:
Maar als er vergeving is
Kan er genezing zijn
Van de pijn en het verdriet diep van binnen.
Maar als er vergeving is
Kan er genezing zijn
En de weg van herstel kan beginnen.
Amen.
Free Forum Hosting
Important Announcement
First 
Return to Nederlandse Taal